ΜΑΧΗ

ΜΑΧΗ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ ΚΕΡΑΣΟΒΟΥ ΤΗΝ 28.12.1912

                   Επιμέλεια: Χ. Γ. Γκούτος

Το παρακάτω ειδησεογραφικό κείμενο περιγράφει την μάχη που έγινε στα όρια του Κερασόβου και της Σταρίτσανης (Πουρνιάς) την 28^η και 29^η Δεκεμβρίου 1912, μεταξύ αφ’ ενός χιλίων περίπου ανδρών του τουρκικού στρατού, κατευθυνομένων προς το Κεράσοβο, και αφ’ ετέρου ορισμένων ενόπλων ομάδων ανταρτών, στις οποίες είχαν προστεθεί όλοι οι Κερασοβίτες. Το κείμενο έχει γραφεί στην Φούρκα την 4.1.1913 και υπογράφεται με τα ψηφία Γ.Τ., τα οποία υποδηλώνουν τον Φουρκιώτη εκπαιδευτικό Γεώργιο Τσιούμη (1871-1950). Αναδημοσιεύεται από την αθηναϊκή εφημερίδα «Πατρίς», φ. της 14.1.1913.

Η πάλη μεταξύ του εκ Κονίτσης εκκινούντος εκάστοτε Τουρκικού στρατού και πορευομένου κατά των χωρίων Φούρκας, Κερασόβου, Καντσίκου, Ζέρμας κτλ, από πολλού κηρυξάντων την μετά της Ελλάδος ένωσίν των, και των ανταρτικών σωμάτων, των εργαζομένων εν τη εν λόγω περιφερεία, ενισχυομένων και υπό των κατοίκων των ειρημένων χωρίων, εξακολουθεί ολονέν σφοδροτέρα.

Ούτω την 27^ην λήξαντος, Τουρκικός στρατός, αποτελούμενος εκ τετρακοσίων περίπου και εστρατοπεδευμένος μεταξύ των χωρίων Μολίστης και Σταριτσάνης, τρίωρον της Κονίτσης απεχόντων, έστειλεν εις τα ανωτέρω χωρία, ζητών παρ’ αυτών την πληρωμήν φόρων ως και ετέραν χρηματικήν βοήθειαν.

Επειδή τα χωρία μηδ’ απαντήσεως τον ηξίωσαν, εξεκίνησε την επομένη και έτερος στρατός εκ Κονίτσης, αποτελούμενος εξ εξακοσίων περίπου, ηνώθη μετά του πρώτου, διηρέθησαν εις τρία τμήματα και επορεύθησαν εκ τριών διαφόρων οδών κατά του πλησιεστέρου των ειρημένων χωρίων Κερασόβου.

Εν τω μεταξύ πάντα τα σώματα, ειδοποιηθέντα εγκαίρως, είχον σπεύσει και καταλάβει τα επικαιρότερα επί των διόδων σημεία: το σώμα του οπλαρχηγού κ. Ισιδώρου Σιδέρη, του ηγουμένου Διονυσίου Παπαδάτου, του κ. Τσακιαδάνα, κ. Λόλα και κ. Βλατσή. Είχον δε σπεύσει ένοπλοι και  πάντες οι κάτοικοι του ανωτέρω χωρίου και τοποθετηθεί υπό των οπλαρχηγών καταλλήλως.

Και αν μεν οι Τούρκοι δεν είχον αντιληφθεί (τις οίδε πόθεν) ότι τα μέρη ήσαν κατειλημμένα και εξηκολούθουν  την πορείαν των, θα εξετυλίσσετο λαμπρότερον το δράμα. Επειδή όμως αντελήφθησαν τούτο, αναχαίτισαν και τα τρία τμήματα την πορείαν των επί αμυντικών θέσεων, ήρξατο σφοδρά μάχη την 2αν ώραν μ.μ. της Παρασκευής, 28^ης   παρελθόντος, ην διέκοψεν η επελθούσα νυξ.

Την επομένην, Σάββατον, επανελήφθη από πρωίας η μάχη σφοδροτέρα εις όλα τα σημεία διαρκέσασα μέχρις εσπέρας. Κατά την μάχην οι Τούρκοι μετεχειρίσθησαν και δύο ορεινά τηλεβόλα, πυροβολούντες δι’ αυτών συνεχώς αλλ’ άνευ αποτελέσματος.

Το εσπέρας, ανάψαντες πολλάς πυράς κατά μήκος της ράχεως ην κατείχον, υπεχώρησαν προς το χωρίον Μόλισταν και εκείθεν δι’ όλης της νυκτός επορεύθησαν  εις Κόνιτσαν.  Την τοιαύτην υποχώρησιν εννοήσαντα τα σώματα ως και οι χωρικοί, εκ της μετ’ ου πολύ αποσβέσεως των πυρών, κατήλθον την νύκταν εις το χωρίον Σταριτσάνην, κειμένην  μεταξύ των δύο αντιπάλων στρατοπέδων, περί δε την πρωίαν επορεύθησαν εις τα μέρη άπερ κατείχον οι εχθροί, ένθα ανεκάλυψαν 17 εν όλω τάφους, εντός δ’ αυτών, αφού ανέσκαψαν, εύρον 25 φονευμένους, εν οις  και έναν αξιωματικόν. Κατά τας πληροφορίας δε κατοίκων τινών Μολίστης, ους οι αξιωματικοί του Τουρκικού στρατού παρέλαβον μετά των ζώων των την ιδίαν νύκτα εις Κόνιτσα, και έτεροι τέσσαρες βαρέως πληγωμένοι απέθανον καθ’ οδόν. Τραυματίαι επορεύοντο προς την Κόνιτσαν υπέρ τους 60, εν οις  και εις μουλιαζίμης, ούτινος αφηρέθη δια σφαίρας το άνω χείλος. Μεταξύ του Τουρκικού στρατού ευρίσκοντο και  Ρωμούνοι τινές, εν οις και ο διευθυντής της Ρωμουνικής σχολής Γρεβενών Στέργιος Περδίκης.

Οι ημέτεροι ουδεμίαν υπέστησαν ζημίαν, εκτός ενός των του σώματος του κ. Σιδέρη (εξαδέλφου αυτού), πληγωθέντος λίαν ελαφρώς δια σφαίρας εις τον μηρόν. Ώστε και την φοράν ταύτην η απόκρουσις των Τούρκων εγένετο αρκετά επιτυχώς.

Οφείλομεν ενταύθα ν’ ανομολογήσωμεν την μεγάλην προθυμίαν  και αυταπάρνησιν μεθ’ ης ειργάσθησαν πάντες μεν οι οπλαρχηγοί, ιδία δε  δέον να εξαρθή η άκρα δεξιότης μεθ’ ης ο κ. Ισίδ. Σιδέρης διεξήγαγε τα της μάχης. Χθες 3^ην οδεύοντες εμάθομεν ότι ο Τουρκικός στρατός, όστις εκ Κονίτσης είχεν εξέλθει εις Σταριτσάνην, επορεύθη και  κατέλυσεν  εις το χωρίον Πυρσογιάννην, εκ της μεγάλης δε ποσότητος των τροφών τας οποίας απαιτεί παρά των χωρίων της περιφερείας υποτίθεται ότι μεγάλας αναμένει ενισχύσεις, δι’ όπερ παρίσταται ανάγκη όπως και προς ημάς αποσταλεί επικουρία.